Vorige week zondag pakte ik een boek van Louis Couperus uit mijn boekenkast. Het boek "van oude mensen en dingen die voorbijgaan" is geschreven in 1906. Het viel mij op dat het boek in een zeer lome haast landerige/ouderwetse stijl is geschreven.
Vooral in hem trof die nerveuze, vlugge helderheid in zoo heel ouden man. Het was of hij door een vreemde capaciteit zijn zinnen had gescherpt, zoo dat zij vaardig gebleven waren, want hij las nog veel, met een bril; hij hoorde scherp; hij was moeilijk voor wijn; gevoelig voor luchten; hij kon in den donker iets vinden. Allen, soms, midden in een gesprek, was het of een onoverwinnelijke dommeling over hem nevelde, staarden plots zijn heldere oogen glazig, viel hij in slaap… Men liet hem, had de beleefdheid het hem niet te toonen: vijf minuten daarna ontwaakte hij, sprak verder, nieerde dat moment onbewustheid. De inwendige schok, waarmeê hij ontwaakt was, was voor niemand te speuren.
(pagina 28 – 29)
Afgezien van de ouderwetse woorden is dit bijna een taal die wij niet meer verstaan.
Ander voorbeeld Wim Kan
In de jaren 70 van de vorige eeuw was de oudejaarsconference van Wim Kan een hoogtepunt in veel Nederlandse gezinnen. Wim Kan was een rolmodel en men roemde hem om zijn taalgevoel en spitsvondigheid.
Als je onderstaande video nu bekijkt (1973) zijn er weinig mensen van onder de 40 die zullen snappen wat Wim Kan hier wil zeggen. Dit is taal voor een generatie die is opgevoed met de Tweede Wereldoorlog en mensen die nog weten dat Indonesië vroeger "ons" Nederlands-Indië was.
In 2008 moet je anders communiceren. De taal is sneller,harder,en directer geworden.
Als voorbeeld hieronder een citaat uit Joe Speedboot van Tommy Wieringa
Ik ben een jaar ouder geworden terwijl ik sliep, ze hebben mijn verjaardag in het ziekenhuis gevierd. Ma vertelt me over het taartje met veertien kaarsen dat ze opaten rond mijn bed. Mijn slaap duurde 220 dagen, en met het begin van de revalidatie erbij heeft het een maand of tien geduurd voor ik weer naar huis mag.
Als je dit vergelijkt met het citaat uit "Oude mensen en dingen die voorbijgaan" van Louis Couperus valt me de helderheid en directheid op.
Nog een voorbeeld Hans Teeuwen
Vergelijk dat is met de conference van Wim Kan.
Teeuwen is harder,directer en minder sentimenteel.
Maar nu communiceren op internet!
Zowel Couperus als Wieringa als Kan en Teeuwen zenden. Logisch zij zijn de artiest of schrijver en het publiek gaat zitten en wil vermaakt worden. Maar op internet werk deze methode niet. Mensen willen (als het goed is ) meedoen. Dus je krijgt te maken met een nieuw component op internet naast het zenden, ontvang je ook terug zoals hier uit blijkt.
Een mooi spotje van Holland Casino laat in het absurde zien hoe dat in het theater zou werken.
Morgen deel 2 over hoe je moet communiceren met je doelgroep op Internet en welke teksten goed werken en welke niet. Ook ga ik het grote belang van beeld behandelen.
Je moet lid zijn van Social Media Achterhoek om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Social Media Achterhoek